ყამარ ქალო… ყამარ.. ყამაროო!.. ჩემი სალამი მტვრიანი თბილისიდან. დახუთული ქალაქიდან. როგორი ახლობელი გახდი ამ ათობით გვერდის კითხვისას. როგორ შემაყვარე აღათო და როგორ გამეჩხირა ყელში ბურთი წიგნის დასასარულს.. ყამარ, მართალი ხარ, წერილის წერა არ ყოფილა იოლი საქმე. აი ფურცელს და კალამს რომ აიღებ და წერ მაშინ, თორემ კლავიატურაზე, სენსორზე თითქოს თითები თავად იგნებენ გზა-კვალს.. Continue reading “წერილი ყამარს (ელის დოჯსონი “ამ მთისა და იმ ბარისა”)”
ფისოს ბლოგი 